YEMİN

Yemin

Hayat en cok!

Sensizliğin patikalarında yürürken

                              Acıtıyor içimi!..

Zaman kırlangıç mevsimi sonu

Bir yumruk tıkanr boğazıma,

Bir dal kıpraşır bir yaprak düşer

Yine bu kavgada kalmışım tek başıma!..

Üşüyen yüreğimin sadakatinde,

Cıldırırken içsel arzular

Son baharda çiğ düşer, krağı düşer

İçimdeki yorgun şehrin üzerine!..

Kar boranlarda, bakışların yayılır

Adressiz  toprakların üstüne

Yüreğimin kuytularında

Birbaşına kala kalınır. yarına açık gözlerim

Her son bahar bir yaprak düşer ömürden

Kalmak çok şey değil ama,

Bırakıp gitmekte olmuyor hani!

Yürek sızısı bu, ne akıl dinler

Nede kendi seinden başka bir ses!..

Sensizliğe dayanmayı dayanırım ya

Yüreğimin açık yaralarını yırtarak!

Ya seni yaşattığım düşlerdende çekip gidersen!

Üşürse ellerindeki kavuşma hevesi

Açılırsa bedenime kılavuzsuz bir kırlangıç yolu

İşte o zaman bozmuş olacağım.

                       Sonsuz kavuşma yeminini!.......

Abdullah Oral